آنقدر درس خوانده ام که شعر ها را بفهمم و گلیم
روز مره گی را از آب که نه از لجن بیرون بکشم .. شعر ؟؟ آری میگویم و
میخوانم از یک دهه گذشته است .. تهران مجبورم کرد زندگی کنم اواخر دهه
پنجاه بود آن روز ها همه کلاه میگذاشتند این شد که کلاه گشاد زندگی سرم رفت
و کلا سرم رفت!! .. حاشا که دمی بی عشق!! در ادبیات کار نکرده آنقدر دارم
که کار های کرده ام را مجال نوشتن نیست ... اما در اتوبان ماشین رو ی اهل
اتصال !!! سگ دو زیاد زده ام .. و هنوز خانه اولم ..
آنچه می خوانید توصیفات خرده ریزی از اسلایدهای کوچک زندگی من است.
عنوان
اتوبیوگرافی برای این متنِ نشُسته و نرُفته درست به نظر نمی رسد چون بدون
راست و ریست کردن عبارت ها ، فی الفور طبق تقدم و تاخر اتفاقات هر چه در
ذهنم چرخید را قاپیدم و نوشتم
چه بسا دقایق تعیین کننده تری که در زندگی داشته ام و از نگاه این متن غافل مانده
پس این متن را یک گزارش ناقص محسوب کنید که سعی دارد ناقص به نظر نیاید
...
